Ιστορία Ρακίτας

Η Ρακίτα είναι μια τοποθεσία στην κοινότητα Λεοντίου και συγκεκριμένα στο κοινοτικό διαμέρισμα Άνω Μαζαράκι^. Βρίσκεται σε υψόμετρο περίπου 1.130 μέτρων σε ένα οροπέδιο κοντά στο όρος Μπαρμπάς. Παλαιότερα, αλλά ακόμα και σήμερα σε κάποιο βαθμό, χρησίμευε ως τόπος για την καλοκαιρινή βοσκή των αιγοπροβάτων από την περιοχή του Μαζαρακίου Πατρών. Στην περιοχή υπάρχουν δύο μικρές λίμνες, η λίμνη Βεργούρι και η ομώνυμη λίμνη Ρακίτα καθώς και το ρέμα Τσίκιζα που διατρέχει το οροπέδιο
Στη Ρακίτα γίνονται ανασκαφες  για την ανάδειξη ναού της γεωμετρικής περιόδου αφιερωμένος στη Θεά Αρτέμιδα.
Επίσης στον οικισμό βρίσκεται και ο ιστορικός ναός της Αγίας Παρασκευής (κτίσμα του 1700) όπου λειτουργήθηκαν οι έλληνες υπό τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, λίγο πριν από την καθοριστικής σημασίας νικηφόρα μάχη με τον Ιμπραήμ στην Καυκαριά^.
Τα τελευταία χρόνια με την βελτίωση των υποδομών  έχει παρατηρηθεί αύξηση του αριθμού των παραθεριστών από πολλές περιοχές του νομού Αχαΐας, κυρίως όμως από την περιοχή των Πατρών και του Αιγίου.

Μάχη Καυκαριάς

 Η Μάχη της Καυκαριάς ήταν μάχη της επανάστασης του 1821 μεταξύ των επαναστατημένων Ελλήνων και των Οθωμανών. Η μάχη έγινε στις 26 και 27 Αυγούστου 1827 στην Αχαΐα στο Παναχαϊκό όρος και σε έναν απόκρημνο λόφο που λέγεται Καυκαριά, περιοχή που βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Μαζαράκι και Λαπαναγοί.
Ο Ντελής Αχμέτ με δύναμη περίπου 4,000 - 8.000 αντρών, διάφορες πηγές δίνουν διαφορετικά νούμερα, πήγαινε στα Καλαβρυτοχώρια με εντολή του Ιμπραήμ επειδή βρισκόταν εκεί και ο Κολοκοτρώνης. Ο Κολιόπουλος δεν περίμενε να τον κτυπήσουν οι Οθωμανοί γιαυτό άλλωστε δεν ειδοποίησε για βοήθεια και τον Γεναίο που βρισκόταν στην Βοστίτσα αλλά φτάνοντας κοντά στην Καυκαριά τον ειδοποίησαν ότι φτάνουν οι Οθωμανοί κι έδωσε εντολή να οχυρωθούν στον λόφο που ήταν δασώδες και απόκρημνος.
Η μάχη άρχισε το πρωί της 26ης Αυγούστου και κράτησε δύο μέρες και μία νύχτα με μεγάλο πείσμα και από τις δύο πλευρές. Μαζί με τον Κολιόπουλο πολέμησαν και οι  Δ. Μελετόπουλος , ο Χρήστος Φωτομάρας με 100 Σουλιώτες, ο Ιωάννης Φειζόπουλος, ο Ροδόπουλος, ο Παπανίκας, ο Πετιμεζάς ο Γιουρούκος και ο Γ. Λύκας. Τοπική παράδοση της περιοχής αναφέρει ότι πριν την μάχη οι Έλληνες πήραν μέρος στην λειτουργία του ναού της Αγίας Παρασκευής που με την βοήθεια της νίκησαν. Από την πλευρά τον Οθωμανών ο Δελής Πασάς είχε μαζί του τον Νενέκο με προσκυνημένους Έλληνες.
Την πρώτη μέρα οι Οθωμανοί έκαναν εφόδους εναντίον των Ελλήνων αλλά δεν κατάφεραν να να καταλάβουν τον λόφο. Οι επιθέσεις συνεχίστηκαν και την δεύτερη μέρα με μεγαλύτερη σφοδρότητα, αναφέρεται ότι την δεύτερη μέρα όλη η δύναμη των Οθωμανών 4000 άντρες έκαναν εφόδους. Οι Έλληνες φόνευαν πολλούς Οθωμανούς όχι μόνο τουφεκίζοντας τους αλλά και με πέτρες που κυλούσαν από τον λόφο. Άλλες πηγές αναφέρουν ότι οι Έλληνες είχαν 3 νεκρούς και 10 τραυματίες και οι Οθωμανοί 400 νεκρούς και 200 τραυματίες, ο Κολοκοτρώνης δίνει ότι οι Έλληνες δεν είχαν απώλειες και οι Οθωμανοί 150 νεκρούς. Βλέποντας ο Πασάς ότι δεν μπορεί να καταλάβει τον λόφο έλυσε την πολιορκία και κατευθύνθηκε προς τους Πετσάκους να συναντήσει τον Κολοκοτρώνη.

Τοπική παράδοση της περιοχής λέει ότι ο Πασάς μετά την μάχη στο δρόμο του συνάντησε μια χαμοκέλα, τότε ρώτησε έναν προσκυνημένο που είχε μαζί του τι ήταν. Αυτός του είπε ότι ήταν η Αγία Παρασκευή που βοήθησε τους Έλληνες να νικήσουν, ο Πασάς κατέβηκε από το άλογό του και μπήκε στην εκκλησία με σκοπό να κάψει την εικόνα αλλά μόλις την πλησίασε τυφλώθηκε. Τότε παρακάλεσε την Αγία Παρασκευή να του δώσει πίσω το φως του και να της χαρίσει το άσπρο άλογο του, όπως κι έγινε.

πηγή: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ